رسته از هست

صبحی خواب دیدم توی بیمارستان قدیمی‌که پاتوق مامانم بود با زهره قدم می‌زدیم.

از لای آسفالت کف محوطه گلهای زرد خاکشیر بیرون زده بود

ردیف تابلوهایی که شماره کارت و شرح حال مختصری از نیازمندان غذا روش بود رو نگاه می‌کردیم و رد می‌شدیم

دنبال کسی بودیم که دوست صمیمی‌مامانم بود و مامانم همیشه هواشو داشت.

خواب، حسی از انس و معرفت داشت...